ตู้โทรศัพท์สาธารณะ…เพื่อนผู้แสนดีที่ทำหน้าที่เฝ้ารอเพื่อนผู้เดือดร้อนอย่างเราๆ มาหยิบจับติดต่อขอสื่อสารถึงคนแดนไกล แต่ ณ วันนี้ เพื่อนผู้แสนดีคนเก่ากลับแปรสภาพเป็นตู้กระจกไร้ค่า ปราศจากคนเหลียวแลเหมือนเช่นแต่ก่อน…
“ยุคทองของการให้บริการตู้โทรศัพท์สาธารณะ คือ ปี 2548 ทีโอทีสามารถทำรายได้สูงถึง 4,328 ล้านบาทต่อปี ทีโอทีไขเหรียญจากตู้เฉลี่ยสัปดาห์ละ 3-4 พันบาทต่อเครื่อง แต่ทันทีที่สมาร์ทโฟนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของคนไทย รายได้จากตู้โทรศัพท์สาธารณะก็ถดถอยลง เหลือเพียงสัปดาห์ละ 100-200 บาทต่อเครื่องเท่านั้น”
คำบอกเล่าจากปากของสมหมาย สุขสุเมฆ ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการใหญ่ ภาคขายและบริการลูกค้านครหลวงที่ 4 บริษัท ทีโอที คงจะเป็นการการันตีถึงสภาวะของเพื่อนผู้แสนดีได้อย่างกระจ่างชัดที่สุด
ตู้โทรศัพท์ อนุสรณ์สะท้อนความเฟื่องฟูในยุคหนึ่งของระบบโทรคมนาคมไทย ที่ ณ วันนี้เปลี่ยนผ่านตามกระแสเทคโนโลยี จนจากหายไปเพราะไร้ความสำคัญ โดย นายสมหมาย สุขสุเมฆ ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการใหญ่ ภาคขายและบริการลูกค้านครหลวงที่ 4 บริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) หรือ TOT บอกเล่าถึงความถดถอยของเพื่อนรักตู้โทรศัพท์สาธารณะว่า ในปี พ.ศ.2548 ทีโอทีเปิดให้บริการตู้โทรศัพท์สาธารณะในนครหลวงราว 6 แสนเครื่อง โดยมีรายได้ 1,317 ล้านบาทต่อปี และในส่วนภูมิภาค หรือต่างจังหวัด ทีโอทีให้บริการตู้โทรศัพท์สาธารณะมากถึง 2.4 ล้านเครื่อง โดยมีรายได้ 3,011 ล้านบาทต่อปี รวมทั้งสิ้นตลอดทั้งปี มีรายได้สูงลิ่ว 4,328 ล้านบาทต่อปี และในอดีต รายได้จากตู้โทรศัพท์สาธารณะนับเป็นท่อน้ำเลี้ยงหลักของทีโอที