อีไล นิยาซ เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าวัยกลางคน ได้ย้อนเล่าเปิดใจถึงจุดเริ่มต้นของการเป็นผู้พิทักษ์ป่าทากลิมากัน หรือที่เรียกกันว่า ทะเลแห่งความตาย ให้ฟื้นกลายมีชีวิต
“ทากลิมากัน” (Taklimakan Desert) หรือที่รู้จักกันในชื่อ “ทะเลแห่งความตาย” คือทะเลทรายขนาดใหญ่ที่สุดของจีน
“ผมจำสมัยที่ผมยังเป็นเด็กได้ ทะเลทรายแห่งนี้มักจะมีลมแรงและพายุทราย ช่วงเวลากลางวันก็ดูราวกับกลางคืน มืดมิด ทำให้พวกเรามองอะไรแทบไม่เห็นเลย” อีไล นิยาซ เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าวัย 46 ปี กล่าว
เขาและเพื่อนร่วมงานอีกกว่า 170 คน ทำหน้าที่ดูแลป่าป็อปลาร์ที่มีพื้นที่ขนาด 533 ตารางกิโลเมตรแห่งนี้มาหลายทศวรรษแล้ว
“อันดับแรก พวกเราต้องนำน้ำติดตัวไปด้วยเนื่องจากทะเลทรายมีขนาดใหญ่มาก พื้นที่บางแห่งอาจมีน้ำ แต่ก็ไม่ใช่ทุกที่ เราจึงต้องเตรียมขวดน้ำของพวกเราไปเอง รวมถึงขนมปังและที่สูบลมยาง เผื่อยางรถเกิดแบนขึ้นมา นอกจากนี้ ก็ต้องมีผ้าสักผืน เพราะบางครั้งเราจำเป็นต้องค้างคืนอยู่กลางทะเลทราย”
ในปี 2003 จีนได้เบี่ยงทางน้ำไปยังพื้นที่แห้งแล้งบริเวณปลายน้ำของแม่น้ำถาหลี่มู่ (Tarim River) ซึ่งมีทิศทางไหลจากตะวันออกจรดตะวันตก ขนานไปกับพื้นที่ตอนเหนือของทะเลทรายทากลิมากัน และนับตั้งแต่ปี 2004 แหล่งน้ำถาวรจากแม่น้ำถาหลี่มู่ก็ได้ช่วยรักษาป่าแห่งนี้เอาไว้
“ต้นป็อปลาร์ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรา ผมทำงานนี้มา 26 ปีแล้ว บางทีอีก 4-5 ปีข้างหน้าผมอาจจะเกษียณ แต่ผมก็จะคอยปกป้องต้นป็อปลาร์เหล่านี้ต่อไปตราบเท่าที่ร่างกายผมยังไหว ผมตัดสินใจแล้ว เพราะผมเป็นผู้พิทักษ์ป่ามาตลอดชีวิตของผม”